روی خط کتاب آزادی معنوی-122

 

 

 

 

« فسبح بحمد ربک »، پروردگار خودت راتسبیح و تمحید کن و استغفار نما
که او توبه پذیر است . چه رابطه‏ای است میان آن مقدمه و این مؤخره ؟ چرا
پس از پیروزی و فتح و پس از اینکه مردم فوج فوج داخل اسلام می‏شوند ،
تسبیح کن ؟ یعنی مأموریتت پایان یافت تمام شد . ( این آخرین سوره‏ای‏
است که بر پیغمبر اکرم نازل شده است ، حتی از آیه : « الیوم اکملت لکم‏
دینکم »و آیه « یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک »که درباره‏
امیرالمؤمنین علی ( ع ) است هم دیرتر نازل شده است ) . تو دیگر
وظیفه‏ات را انجام داده‏ای ، پس تسبیح کن . پیغمبر احساس کرد که یعنی‏
دیگر تمام شد ، بعد از این در فکر خود باش . این بود که آنافانا تسبیج و
استغفار می‏کرد .
ولی ما بدبختها دلمان حکم همان دیوار قیر اندود را دارد ، هی گناه پست‏
سر گناه ، هی معصیت پست سر معصیت ، و هیچگونه عکس العملی در روح ما
ایجاد نمی‏شود . من نمی‏دانم این فرشته‏های روح ما کجا و چقدر حبس شده‏اند ،
چه زنجیرهائی به دست و پای اینها بسته شده است که دل ما تکان نمی‏خورد ،
نمی‏لرزد .
اولین منزل عبودیت توبه است . اگر در روح خودتان تکانی دیدید ، اگر
ندامتی دیدید ، اگر احساس پشیمانی دیدید ، اگر گذشته خودتان را سیاه‏
وتیره دیدید ، اگر احساس کردید راهی که تاکنون می‏رفته‏اید خطا بوده است‏
، سراشیبی بوده است ، و با خود گفتید باید برگردم روبه سربالائی ، رو به‏
خدا ، شما به اولین منزل عبودیت و عبادت واولین منزل سلوک رسیده‏اید و
می‏توانید ازآنجا شروع بکنید و اگر نه ، نه .

123