دل نوشته از شرکت کنندگان در همایش

نردبانی که شهید مطهری به ملتش داد/برای شهید مطهری که دروازه بهشت برای یک ملت شد
به نام خدا
این جملات هم می تواند دل نوشته باشد هم انشا و تقدیم می کنم به روح امام(ره) و شهید مطهری که بصیرت را به ملت هدیه دادند.
می گویند آرش کمانگیر جانش را در کمان نهاد و تیر او به قوت جانش پرواز کرد از آمل تا به مرو؛ شهید مطهری هم جانش را در کلامش نهاد و دور پرواز و ماندگار شد، چنانکه کلامش دورپرواز و ماندگار شد.
و که جاذبه کلماتش، نه بهتر بگویم جاذبه دلش، دافعه دشمنان انقلاب و مردم شد، او که مسیر آزادی معنوی، عبادت و دعا، توبه، هجرت و جهاد، بزرگی و بزرگواری روح، ایمان به غیب و معیار انسانیت را به ما نشان داد، او که هزاران ارزش را به ما یاد داد و خود مصداق انسان کامل شد.
 سخنانش برای مردم گویی پاره ای از جانش بودند که از او جدا می شدند تا سرافرازی مردم ادامه یابد، ایمان دارم که جان شهید مطهری نامیرا است.
شهید مطهری همچون پیامبران عرف شکنی کرد؛ اصلا شیوه پیامبران عرف شکنی بود؛ عرف زمان پیامبر(ص) خصومت و دشمنی بود و رحمة للعالمین برای اتمام مکارم اخلاقی و بصیرت، رسالتی سخت را شروع کرد و شهید مطهری هم برای ارتقای بصیرت مردمش به پا خاست.
رو به سوی آسمان می کنم تا با شهید آسمان نشین حدیث دل بگویم؛ زحماتت برای نسل های این انقلاب آنقدر بزرگ بود که بهتر است بگویم غذای روحی نسل جوان را ساختی و گوهر جان جوانان با آن فربه شد تا بتوانند گره های بزرگ را مثل شما باز کنند.
شهید عزیز، چه توفیقی از سوی خدا نصیبتان شد که بی دریغ به دیگران می بخشیدی؛ همان گونه که پیامبران در بی دریغ بخشیدن در صدرند.
بگذار خودمانی بگویم، شما نردبانی داشتی که با آن به بام علم، تقوا و اخلاق صعود کردی، کار بزرگترت این بود که این نردبان را در اختیار مردم و جوانان نهادی؛ بام بلندی بود، اما چه باک که بعد از شما این نردبان در اختیار ملت ایران است تا به قله های بصیرت و معنویت صعود کند.
همیشه دروازه های بهشت را در آسمانها جست وجو  می کردم، غافل از اینکه در این سرزمین مردانی چون تو از خود گذشتند تا دروازه بهشت برای مردمشان شوند و معنویت و بصیرت را هدیه دادند.
به ما آموختی آنچه انسان را به عرش می رساند آمادگی برای فداکاریهای بزرگ است. فداکاری به خاطر مردم مستحب است اما تو آن را بر خود واجب کردی تا خیر گسترده نه تنها به مردمت بلکه به همه مسلمانان برسانی.
او که داشته هایمان را به یادمان آورد؛ داشته هایی که داشتیم اما در گذر زمان، غبار آنها را به فراموشی سپرده بود و او هم شاگرد امامی بود که قافله سالار بصیرت یک ملت و یک امت شد.
او که ده گفتار و بیست گفتارش، کردار این ملت را ساخت و کتابهایش مدافع حریم ارزشهای انقلاب شدند.
باز از مطهری بگویم! چه شبهایی که سجاده راز و نیازش را نه در مسجد بلکه در کنار همین دست نوشته هایش انداخت و عارفانه ترین نمازهایش را نه در کنار خانه کعبه بلکه در کنار دست نوشته هایش اقامه کرد.
معنویت و بصیرت را هرطور تفسیر کنی باید از رهبری هم یاد کنی که گفتمانش اصیل ترین گفتمان امروز دنیاست؛ سید علی را می گویم که نگاه پر صلابتش بصیرت آفرین است و اصلا فرهنگ نامه بصیرت را جهانیان باید از ایشان بیاموزند.
کاش هیچ گاه یاد شهید مطهری و  واژه بصیرت از آسمان کشورمان پر نزند که اگر چنین شود خسوف و کسوف ها انقلابمان را تیره و تار می کند.
بصیرت شاه کلیدی است که همه جوره به کار یک ملت می آید؛ اصلا کوچه کوچه این سرزمین را با نام بصیرت  آذین بندی کرده اند و شناسنامه این ملت با اسم زیبای بصیرت مزین شده است.
و شهید مطهری که پشتیبان بصیرت یک ملت بود و پشتمان به پشتیبانی او گرم می شد؛ او از تبار سلمان و ابوذر و عمار بود و  جاده دلش همیشه سمت و سوی کربلا داشت؛ دلش سمت ولایت بود و بن بست ها را می شکست.
او همچون اسماعیل تسلیم خداوند شد و صدق گفتارش را با شهادتش به همه ما نشان داد و  آن روز با پر پر شدنش، خود در فیض و قرب الهی وارد شد و  ثابت کرد از اولیای خداست.
و چه زیبا رهایی، پرواز و عروجش هم عین بهشت بود...
    
 
 
دعوتی از جنس بصیرت
دعوتی شوق آفرین تو را از سمت وادی ملکوت و معنویت به خود می خواند؛ دعوتی از سوی انقلاب اسلامی برای تو و حتی آن کشاورزی که در آمریکای لاتین، انقلاب را نمی شناسد اما آرمانهایش از جنس آرمان های انقلاب توست.
دعوتی به سوی معنویت و بصیرت، اما با رنگ دین، کششی بس عجیب دردلت ایجاد می کند؛ انقلاب جوانه های در خواب رفته و سرمازده را با دم مسیحایی خود زنده می کند و درخت تنومند و مقتدر امروز این مرز و بوم پرورش یافته همان انقلاب هستند.
چشمهایی که به تاریکی عادت کرده بودند، ناگاه با خورشیدی از معنویت  روبرو شدند و صادقانه نور را در آغوش گرفتند. انقلاب معجزه خود را نشان داد؛ نگاه های متفاوت، برادری را تمرین کردند و زیر پرچم انقلاب به یکی شدن اندیشیدند و عارفانه ترین برادری ها در سایه بصیرت حاصل و تار و پود ملت از جنس معنویت شد تا برادرانه در کنار هم برای عظمت این سرزمین بکوشند.
عشق به بصیرت ملتت، منتهای عنایت الهی برای شهید مطهری بود تا دلش برای مردم بتپد.
چه به خود می بالم که ملتم هیچ وقت اجازه ندادند بصیرت و معنویت در این سرزمین بخفتد؛ بصیرتی که نهایت مقصد پیامبرانه پیامبران است و شهید مطهری جلوه ای از آن را به ما نشان داد.
بصیرت و معنویت معجزه گر است و رخنه هایی چون تشتت، ضعف و بی غیرتی را رفو می کند و بر زخم های ناامیدی مرهم می نهد.همیشه به این باور ایمان دارم که جان همه قصه ها یاد خداست، اصلا باور دارم وقتی شهیدانی چون مطهری و مفتح در عرصه قلم برای عظمت این انقلاب هم قسم شدند، بوی خدا جانشان را به وجد آورد و کارهای خدایی آنها چهره شان را هم خدایی کرد.
خوش به حال این نسل ها که در فضای انقلابی زاده شدند که دریا دریا شاگرد که از کلام شهید مطهری روح گرفتند، برای روزهای سخت ذخیره کرده است.
بصیرت واژه پر رمز و رازی است! اصلا بصیرت بدون یاد امام(ره) از معنا تهی می شود؛ امامی که به ما آموخت آنچه انسان را به عرش می رساند، تلاش برای نزدذیک تر شدن به خداست و این چنین خود قافله سالار کاروان بصیرت و معنویت این مرز و بوم شد.
امامی که همچون پیامبران به ما تلنگر زد که چه ارزشهایی داریم و از آن غافلیم و این مردم چه خوب یاد گرفتند چگونه با ارزشهایشان به سمت معنویت طی طریق کنند.