روی خط کتاب آزادی معنوی-124
شخصی آمد خدمت مولای متقیان علی ( ع ) و گفت : یا امیرالمؤمنین ! مرا
نصیحت کن . علی ( ع ) نصایح زیادی کرد . دو جمله اولش را برایتان عرض
میکنم ، فرمود : « لا تکن ممن یرجوا الاخرش بغیر عمل و یرجی التوبة بطول
الامل یقول فی الدنیا بقول الزاهدین و یعمل فیها بعمل الراغبین » ( 1 ) .
همین دو جمله فعلا ما را بس . فرمود نصیحت من بتو اینکه ، از آن کسان
مباش که امید به آخرت دارد اما میخواهد به آخرت بدون عمل برسد . مثل
همه ما . ما میگوئیم حب علی بن ابی طالب کافی است ، تازه حب ماحب
حقیقی نیست ، اگر حب حقیقی بود عمل هم پشت سرش بود . میگوئیم همین
وابستگی ظاهری کافی است ! خیال میکنیم علی ( ع ) از کسانی است که
احتیاج دارد ، و اگر افرادی انتساب دروغین هم داشته باشند دیگر خیلی
خوب ما عجالتا سیاهی لشکر میخواهیم ، سیاهی لشکر هم کافی است . ما خیال
میکنیم یک گریه دروغین بر امام حسین کافی است ، ولی امیر المؤمنین
فرمود اینها دروغ است . اگر حب علی بن ابی طالب ترا بعمل کشاند ، بدان
حب تو صادق و راستین است ، اگر گریه بر حسین بن علی ترا به سوی عمل
کشاند بدان که تو بر حسین بن علی گریه کردهای و گریه تو راستین است ،
اگر نه فریب شیطان است . جمله دوم : « و یرجی التوبة بطول الامل » ، ای
مرد ! از آن کسان مباش که احساس نیاز به توبه را در وجود خود دارند اما
همیشه میگویند دیر نمیشود ، وقت باقی است . برادر ! اگر علی بیاید ومن
و تو هم برویم خدمتش و بگوئیم آقا جان ما را نصیحت کن ، چنین جملهای
بما میگوید : « لا تکن ممن یرجوا الاخرش »
پاورقی :
1 - نهج البلاغه فیض الاسلام ، حکمت 142 ، ص . 1160
- ۳۱ فروردين ۹۶ ، ۱۵:۳۸