شهر حجاب، شهر شهیدان است؛

لزوم پاسداشت نمادهای حجاب و عفاف آران و بیدگل

دالان و حوضخانه منزل کرباسی‌ها در محله قاضی ملاعلی، نمادی از حجاب و عفاف زنان شهر ما در مبارزه با استبداد رضاخانی و مظهر اسلام خواهی مردم آران و بیدگل هستند. از این رو باید با بازسازی و حفظ این نمادها نشان دهیم زنان شهر ما این گونه زیسته و در برابر فرهنگ برهنگی تسلیم نشده‌اند.

به گزارش صاحب نیوز ، آران و بیدگل از جمله نخستین مناطق مرکزی ایران بود که به اسلام روی آورد. پس از آن این منطقه به دلیل نزدیکی به قم، به عنوان یکی از پایگاه‌های اصلی تشیع، جایگاه ویژه‌ای داشت و باورهای دینی مردم آن بسیار محکم و رسوخ ناپذیر بود. همین ویژگی بود که موجب شد مردم در طول حیات حکومت‌های ظالمی که گاه خیال ریشه کنی دین را در سر می‌پروراندند ایستادگی کنند.

ایستادگی زنان آران و بیدگل در مقابل کشف حجاب

رفتار زنان آران و بیدگل در زمان استبداد رضاخانی و تلاش او برای کشف حجاب، از جمله نقاط روشن تاریخ این شهرستان است. حدود ۸۰ سال پیش، زمانی که قانون کشف حجاب توسط عمال پهلوی در ایران به اجرا در می‌آمد، در آران و بیدگل نیز اجرایی شدن این قانون واکنش‌های بسیاری را به دنبال داشت.

پس از ابلاغ قانون منع حجاب ماموران و جیره خواران محلی، نیروهای امنیه و کارمندان ادارات برای اجرای آن دست به کار شدند و در هر کوچه و خیابانی که زنی را با حجاب می‌یافتند، چادر از سر او می‌کشیدند.

هفت سال مبارزه

آن زمان در منازل مردم حمام وجود نداشت، از این رو برای فشار بر مردم حمام‌های عمومی را بسته بودند. از آن جا که حمام‌های قاضی، عنایتی، بازار و کوچک و دربند برای زنان نامناسب بود یا دوری مسافت آن موجب ناامنی مسیر می‌شد، زنان برای حفاظت خود در برابر نیروهای مزدور، از راه پشت بام، یا با پنهان شدن در خورجین الاغ به دالان و حوضخانه منزل کرباسی‌ها (خانه ملاعلی)، که قدمت بسیار دارد، می‌رفتند و در آن جا با دیگ‌های مسی و هیزم آب جوی یا حوض را گرم و برای استحمام آماده می‌کردند. این کار از زمان اجرایی شدن این قانون تا فرار رضاخان ادامه داشت و حدود هفت سال طول کشید.

در این مدت برخی زنان غیور آران و بیدگل برای حفظ حجاب خود حتی در تشیع جنازه خویشان خود نیز شرکت نمی‌کردند.

گرامیداشت نمادهای حجاب زنان شهر

دالان و حوضخانه منزل کرباسی‌ها در محله قاضی ملاعلی، نمادی از حجاب و عفاف زنان شهر ما در مبارزه و ایستادگی در برابر استبداد رضاخانی و مظهر اسلام خواهی مردم آران و بیدگل هستند. از این رو باید با بازسازی و حفظ این نمادها، به کسانی که توجه کمتری به حجاب دارند نشان دهیم که زنان شهر ما این گونه زیسته و در برابر فرهنگ برهنگی تسلیم نشده‌اند.

باید این اماکن را زنده نگه داریم تا نماد و نشانه‌های غنی فرهنگی آران و بیدگل در زمینه‌ی حجاب و عفاف به فراموشی سپرده نشود.

علاوه بر این زنانی در طول حیات انقلاب اسلامی حضور داشته‌‌اند که با رعایت حجاب و عفاف، خاطراتی جاودان در ذهن تاریخ به جای گذاشته‌اند که باید به عنوان الگو و نماد عفت و حجاب مورد تجلیل قرار گیرند.

از جمله‌ی این شیرزنان، آنانی هستند که با وجود بهره مندی از امکانات مادی قابل توجه، پیش از انقلاب از حجاب خود دست نکشیدند و به همین خاطر از تحصیل بازماندند. زنان دیگری نیز در دامان پاک خود جوانانی را پرورش دادند که در صحنه‌های حساس دفاع از اسلام، در راه پاسداری از انقلاب اسلامی جان خود را در سنگرهای حق علیه باطل فدا کردند و آران و بیدگل را به عنوان شهری که بالاترین آمار شهادت را در بین تمام شهرهای ایران داراست، مطرح کردند. بسیاری از این زنان غیرتمند، فرزندان خود را در اوج فقر و تنگدستی و حتی گاهی بدون حضور پدر پرورش داده بودند.

با این همه افتخار، آیا شایسته نیست در آران و بیدگل که لقب شهر شهیدان را یدک می‌کشد، برای قدردانی از مادران شهدا و زنان پاکدامن و عفیف شهر، تندیس و نمادی در شهر وجود داشته باشد یا مکانی به صورت نمادین به عنوان یادبود عفاف و حجاب و برای قدردانی از پاکدامنی آنان تدارک دیده شود؟

انتهای پیام/ خطب شکن/ الف