روی خط کتاب آزادی معنوی-83

می‏اندازد و انسان را تسلیم عدالت و اخلاق می‏کند . عبادت برای این است‏
که حیات ایمانی انسان تجدید بشود ، تازه بشود ، طرواوت پیدا کند ، قوت‏
و نیرو بگیرد . به هر اندازه که ایمان انسان بیشتر باشد ، بیشتر بیاد
خداست و به هر اندازه که انسان بیاد خدا باشد کمتر معصیت می‏کند .
معصیت کردن و نکردن دائر مدار علم نیست ، دائر مدارغفلت وتذکر است ،
بهر اندازه که انسان غافل باشد یعنی خدا را فراموش کرده باشد ، بیشتر
معصیت می‏کند و بهر اندازه که خدا بیشتر بیادش بیاید کمتر معصیت می‏کند
.
شنیده‏اید که پیغمبران و ائمه معصومند . از شما می‏پرسند اینکه پیغمبران‏
یا ائمه معصومند یعنی چه ؟ میگوئید اینها هرگز گناه نمی‏کنند . درست است‏
معنایش همین است ، ولی بعد از شما می‏پرسند چرا گناه نمی‏کنند ؟ این چرا
را دو جور ممکن است جواب بدهید ، یکی اینکه پیغمبران و ائمه از آن جهت‏
معصومند و گناه نمی‏کنند که خداوند به قهر و قصد مانع گناه کردنشان است ،
یعنی هر وقت می‏خواهند گناه بکنند خداوند مانع می‏شود و جلویشان را می‏گیرد
. اگر معنی عصمت این باشد ، فضیلت و کمالی نیست . بنده و شما هم اگر
اینجور باشد کههر وقت بخواهیم معصیت بکنیم یک قوه‏ای از خارج جلوی ما
را بگیرد ، مانع و مزاحم بشود و حائل میان ما و گناه گردد ، قهرا معصیت‏
نمی‏کنیم . پس آنها چه فضیلتی بر ما دارند ؟ ! در چنین صورتی فرقشان با
ما فقط این خواهد بود که آنها بندگانی هستند که خدا نسبت به آنان تبعیض‏
قائل شده است ، وقتی که آنها می‏خواهند معصیت بکنند جلویشان را می‏گیرد ،
ولی ما که می‏خواهیم معصیت بکنیم ، جلوی ما را نمی‏گیرد .

85