روی خط کتاب آزادی معنوی-48

این نمونه‏ای بود از زهاد و عبادی که در آن زمان بودند .
این زهد و عبادت چقدر ارزش دارد ؟ این ، ارزش ندارد که آدم در رکاب‏
مردی مانند علی باشد اما در راهی که علی دارد راهنمائی می‏کند و در آنجائی‏
که علی فرمان جهاد می‏دهد شک کند که آیا این درست است یا نادرست ، و
عمل به احتیا کند ، بنارابر احتیاط بگذارد . مثل اینکه می‏گویند : چرا ما
روزه شک دار بگیریم ؟ می‏بینید که در میان مردم هم این حرف خیلی زیاد
است : چرا ما روزه شک دار بگیریم ، این چه کاری است ؟ چرا جائی بجنگیم‏
که شک داریم ؟ میرویم جائی که روزه‏ای که می‏گیریم روزه شک دار نباشد .
این چه ارزشی دارد ؟ اسلام بصیرت می‏خواهد ، هم عمل می‏خواهد و هم بصیرت .
این آدم ( خواجه ربیع ) بصیرت ندارد . در دوران ستمگری مانند معاویه و
ستمگرتری مانند یزیدبن معاویه زندگی می‏کند ، معاویه‏ای که دین خدا را دارد
زیر و رو می‏کند ، یزیدی که بزرگترین جنایتها را در تاریخ اسلام مرتکب‏
می‏شود و تمام زحمات پیغمبر دارد هدر می‏رود ، آقا رفته یک گوشه‏ای را
انتخاب کرده شب و روز دائما مشغول نماز خواندن است و جز ذکر خدا کلمه‏
دیگری بزبانش نمی‏آید ، یک جمله ای هم که بعنوان اظهار تأسف از شهادت‏
حسین بن علی ( ع ) می‏گوید ، بعد پشیمان میشود که این ، حرف دنیاشد ، چرا
بجای آن ، سبحان الله ، الحمد لله نگفتم ؟ چرا بجای آن یا حی یا قیوم‏
نگفتم ؟ چرا الله اکبر نگفتم ، لا حول و لا قوش الا بالله نگفتم ؟ این با
تعلیمات اسلامی جور در نمی آید . « لا یری الجاهل الا مفرطا او مفرطا » (1)
جاهل یا تند می‏رود یا

پاورقی :
1 - نهج البلاغه فیض الاسلام ، حکمت 67 ، صفحه . 1116

59