روی خط کتاب آزادی معنوی؟34

و می‏رفت و از قضا آن شتر کره‏ای داشت ، بچه‏ای داشت شیر خوار . مجنون‏
برای اینکه بتواند این حیوان را تند براند و در بین راه معطل کره او نشود
، کره را در خانه حبس کرد و در را بست ، خود شرتر را تنها سوار شد و
رفت . عشق لیلی ، مجنون را پر کرده بود ، جز درباره لیلی نمی‏اندیشید .
اما از طرف یگر ، شتر هم حواسش شش دانگ دنبال کره‏اش بود و جز درباره‏
کره خودش نمی‏اندیشید . کره در این منزل است و لیلی در آن منزل ، این در
مبدأ است و آن در مقصد . مجنون تا وقتی که توجه داشت به راندن مرکب ،
می‏رفت . در این بینها حواسش متوجه معشوق می‏شد ، مهار شتر از دستش‏
می‏رفت . شتر وقتی می‏دید مهارش شل شده ، یواشکی بر می‏گشت به طرف منزل.
یک وقت مجنون متوجه حال خودش می‏شد ، می‏دید دو مرتبه به همان منزل اول‏
رسیده . بر می‏گرداند ، باز شروع می‏کرد به رفتن . مدتی می‏رفت ، دوباره تا
از خود بی خود می‏شد ، حیوان بر می‏گشت . چند بار این عمل تکرار شد .

همچو مجنون در تنازع با شتر

گه شتر چربید و گه مجنوه حر

میل مجنون پس سوی لیلی روان

میل ناقه از پی طفلش دوران

تا آنجا که می‏گوید خودش را انداخت به زمین و گفت :

ای ناقه چو هر دو عاشقیم

ما دو ضد بس همره نالایقیم

بعد گریز خودش را می‏زند ، می‏گوید :

جان گشاده سوی بالا بالها

تن زده اندر زمین چنگالها

42