امام هفتم شیعیان در میان مردم عراق به باب قضای حوائج نزد خداوند معروف بود وآن حضرت عابدترین مردم زمانش و داناترین و سخاوت مندترین آنان بود «چنانکه در حدیث آمده: «و کان معروفاً عند أهل العراق بباب قضاء الحوائج عند الله و کان أعبد أهل زمانه و أعلمهم و أسخاهم».
جی پلاس ـ منصوره جاسبی: امام موسی کاظم علیه السلام در هفتم ماه صفر سال 128 هجری قمری در منطقه ای میان مکه و مکه به نام ابوا دیده به جهان گشود.
پدر ایشان امام جعفر صادق علیه السلام و مادر بزرگوارش حمیده خاتون است که از بانوان به نام دوره خویش بود تا جایی که امام صادق (ع) بانوان را برای یادگیری مسائل دینی به نزد او می فرستاد.
آن حضرت دارای کنیه های متفاوت است و در میان آنها ابوالحسن و عبد صالح معروف ترین است و در میان اهل حدیث به ابوالحسن اول شهرت دارند چرا که امامان دیگری نیز به این کنیه معروف هستند و لقب آن حضرت نیز کاظم است. کظم در لغت به معنای بیرون آمدن نَفَس است و کظوم به کسی می گویند که نفس خود را حبس کند که خود کنایه از سکوت است و به این علت به امام موسی (ع) کاظم خطاب می شد که آن حضرت خشم و غضب خود را فرو می خوردند و کاظم به معنای فرو برنده خشم است. لقب های دیگری نیز برای ایشان نقل شده که می توان به عالم، صابر، صالح، امین و زین المجتهدین اشاره کرد.
همچنین امام هفتم شیعیان در میان مردم عراق به باب قضای حوائج نزد خداوند معروف بود چرا که افرادی که آن حضرت را واسطه میان خود و خدا قرار می دادند به خواسته خود می رسیدند. از ایشان کرامت هایی نقل شده که عقل ها را حیران می کند.