روی خط کتاب آزادی معنوی-84
میاندازد و انسان را تسلیم عدالت و اخلاق میکند . عبادت برای این است
که حیات ایمانی انسان تجدید بشود ، تازه بشود ، طرواوت پیدا کند ، قوت
و نیرو بگیرد . به هر اندازه که ایمان انسان بیشتر باشد ، بیشتر بیاد
خداست و به هر اندازه که انسان بیاد خدا باشد کمتر معصیت میکند .
معصیت کردن و نکردن دائر مدار علم نیست ، دائر مدارغفلت وتذکر است ،
بهر اندازه که انسان غافل باشد یعنی خدا را فراموش کرده باشد ، بیشتر
معصیت میکند و بهر اندازه که خدا بیشتر بیادش بیاید کمتر معصیت میکند
.
شنیدهاید که پیغمبران و ائمه معصومند . از شما میپرسند اینکه پیغمبران
یا ائمه معصومند یعنی چه ؟ میگوئید اینها هرگز گناه نمی‌کنند . درست است
معنایش همین است ، ولی بعد از شما میپرسند چرا گناه نمی‌کنند ؟ این چرا
را دو جور ممکن است جواب بدهید ، یکی اینکه پیغمبران و ائمه از آن جهت
معصومند و گناه نمی‌کنند که خداوند به قهر و قصد مانع گناه کردنشان است ،
یعنی هر وقت میخواهند گناه بکنند خداوند مانع می‌شود و جلویشان را میگیرد
. اگر معنی عصمت این باشد ، فضیلت و کمالی نیست . بنده و شما هم اگر
اینجور باشد کههر وقت بخواهیم معصیت بکنیم یک قوهای از خارج جلوی ما
را بگیرد ، مانع و مزاحم بشود و حائل میان ما و گناه گردد ، قهرا معصیت
نمیکنیم . پس آنها چه فضیلتی بر ما دارند ؟ ! در چنین صورتی فرقشان با
ما فقط این خواهد بود که آنها بندگانی هستند که خدا نسبت به آنان تبعیض
قائل شده است ، وقتی که آنها میخواهند معصیت بکنند جلویشان را میگیرد ،
ولی ما که میخواهیم معصیت بکنیم ، جلوی ما را نمیگیرد .
85
