روی خط کتاب آزادی معنوی-140

مگر خدا بخل میورزد ؟ نه ، توبه باشد قبول میکند ، این ، توبه نیست ،
توبه یعنی انقلاب مقدس درونی . این انقلاب مقدس درونی نیست . آدمی که‏
در قعر دریا ، آب تمام اطرافش راگرفته و به هر طرف که نگاه می‏کند آب‏
می‏بیند و در این حال اظهار توبه می‏کند ، وجدانش منقلب نشده است ،
فطرتش زنده نشده است ، خودش علیه خودش قیام نکرده است ، بلکهحالا که‏
خودش را مضطر و بیچاره می‏بیند ، از روی اضطرار اظهار تسلیم می‏کند . لهذا
به او می‏گویند : « آلئن و قد عصیت قبل »( 1 ) . چرا یک ساعت پیش که‏
آزادی بودی این حرف را نزدی ؟ اگر یک ساعت پیش در حالیکه آزاد بودی‏
این حرف را می‏گفتی معلوم بود که در درون تو انقلاب مقدس پیدا شده ، اما
حالا که این حرف را می‏زنی ، این ، انقلاب مقدس نیست ، اضطرار و بیچارگی‏
است . کدام جانی از جانیهای دنیاست که در آن لحظه‏ای که گرفتار عدالت‏
میشود اظهار پشیمانی نکند ؟ ولی این پشیمانی نیست ، اصلاح نیست ، علامت‏
به صلاح آمدن نیست . اگر جانی ، قبل از گرفتار شدن ، خودش از درون‏
منقلب شد و در حالیکه امکان جنایت برایش بود دست از جنایت برداشت ،
این اسمش توبه وبازگشت واقعی است . پس علت اینکه در لحظات آخر ، در
حال معاینه آن دنیا ، توبه انسان مقبول نیست ، اینست که توبه نیست نه‏
اینکه توبه هست و مقبول نیست . اصلا توبه نیست .
اما اینکه چرا توبه انسان در دنیای دیگر قبول نیست . جواب این سئوال‏
اولا از همان جواب اول روشن شد ، چون در آن دنیا هم انسان همه چیز را
معاینه کرده ومی‏بیند . در آنجا هم وقتی که ادعای

پاورقی :
1 - سوره یونس ، آیه . 91

140