روی خط کتاب آزادی معنئوی -139
توبه کنند و توبه شان را نمیپذیریم . در ساعتی که آن انتقام ما رسید ،
اظهار ایمان کردن و اظهار توبه کردن فایده ندارد . چرا ؟ برای اینکه توبه
تنها پشیمانی وبازگشت نیست . یعنی اگر انسان تحت هر عاملی فقط از راه
کج خود باز گردد این توبه شمرده نمیشود . توبه آنوقت است که یک انقلاب
درونی در وجود انسان پیدا میشود . یعنی نیروهای شهوانی و غضبی وشیطانی
انسان علیه تبهکاریهای او قیام بکنند و زمام مملکت وجود انسان را در
دست بگیرند . این معنای توبه است . توبه یعنی انقلاب درونی انسان .
انسان وقتی به مرحلهای میرسد که احساس میکند در چنگال مرگ گرفتار
است وعذابالهی را میبیند ، بدیهی است که در آنجا اظهار ایمان میکند ،
اما این اظهار ایمان ، انقلاب مقدس درونی نیست . قرآن در مورد فرعون
میگوید « حتی اذا ادرکه الغرق قال آمنت انه لا اله الا الذی آمنت به
بنوا اسرائیل »( 1 ) فرعون تا در دنیاست و باد دنیا به تنش میخورد
فرعونی میکند ، با هیچ استدلالی قانع نمیشود ، هیچ نصیحت وموعظهای را
نمیپذیرد ، بین سحره و موسی معارضه درست میکند ، خود سحره ایمان میآورند
واو بیشتر طغیان میکند ، در صدد کشتن موسی و قومش بر میآید ، آنها را
تعقیب میکند ، هنگامی که در دریا غرق میشود ، آب او را فرا میگیرد و
خود را در لحظات آخر عمر میبیند و یقین میکند که دیگر راه نجات ندارد
میگوید : « آمنت انه لا اله الا الذی آمنت به بنوااسرائیل »نه ، من دیگر
بخدای موسی ایمان آوردم . اینجا دیگر قبول نمیشود . خدا چرا قبول نمیکند
؟
پاورقی :
1 - سوره یونس ، آیه . 90
