روی خط کتاب آزادی معنوی- 128
در اسلام گفتهاند اگر میخواهی توبه کنی لازم نیست بر وی پیش کشیش ،
پیش آخوند و گناه را به او بگوئی ، گناه را به خدای خودت بگو ، چرا
گناه را نزد یک بشر اقرار و اعتراف میکنی ؟ نزد خدای غفار الذنوب
خودت اقرار کن « قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة
الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا »( 1 ) . این ندای خداست : ای بندگان
اسرافکار من ، ای بندگان گنهکار من ، ای بندگان معصیتکار من ، ای بندگان
من که بر خودتان ظلم کردهاید ، ازرحمت من نا امید مباشید ، بیائید به
سوی من ، من میپذیر
م ، قبول میکنم ، در جو وفضای توبه وارد بشوید . این
حدیث قدسی چقدر عالی توبه را توصیف میکند : « انین المذنبین احب الی
من تسبیح المسبحین » یعنی خدای تبارک وتعالی ، این رحمت مطلقه و کامله
فرمود : ناله گنهکاران در نزد من محبوبتر است ازتسبیح تسبیح کنندگان .
بروید به درگاه خدای خودتان ناله بکنید ، فکر کنید تا گناهان بیادتان
بیاید ، به کسی نگوئید ، اقرار به گناه پیش دیگران گناه است ، ولی در
دل خودتان ( خودتان که میدانید ، خودتان قاضی و مؤاخذ وجود خودتان باشید
) گناهانتان را در نظر بگیرید ، بعد این گناهان را ببرید پیش ذات
پروردگار ، تقصیرهای خودتان را بگوئید ، ناله کنید ، تضرع کنید ، طلب
مغفرت کنید ، طلب شستشو کنید ، خدا شما را میآمرزد ، روح شمارا پاک و
پاکیزه میکند ، به دل شما صفا عنایت میکند ، لطف خودش را شامل حال شما
میکند و از آن پس یک لذتی ، یک حالتی در شما
پاورقی :
1 - سوره زمر ، آیه . 53
