روی خط کتاب آزادی معنوی - 120

مرتب پشت سر یکدیگر توبه و استغفار می‏کنند . یک مرد بسیار بسیار بزرگ‏
از نظر معنویت که من سال گذشته هم در ماه مبارک رمضان از این استاد
بزرگ خودم یاد کردم ، مرحوم حاج میرزا علی آقای شیرازی اصفهانی رضوان‏
الله علیه است که یکی از بزرگترین اهل معنایی است که من در عمر خودم‏
دیده‏ام . یک شب ایشان در قم مهمان ما بودند و ما هم به تبع به منزل یکی‏
از فضلای قم دعوت شدیم . بعضی ازاهل ذوق و ادب و شعر نیز در آنجا بودند
. در آن شب فهمیدم که این مرد چقدر اهل شعر و ادب است و چقدر بهترین‏
شعرها را در عربی و فارسی می‏شناسد ! دیگران شعرهایی می‏خواندند البته‏
شعرهای خیلی عادی ، شعرهای سعدی ، حافظ و . . . ایشان هم می‏خواند و
می‏گفت این شعر از آن شعر بهتر است ، این مضمون را این بهتر گفته است ،
کی چنین گفته و . . . شعر خواندن آنهم اینجور شعرها که گناه نیست ، اما
در شب شعر خواندن مکروه است . خدا می‏داند وقتی آمدیم بیرون این آدم به‏
شدت داشت می‏لرزید . گفت من اینقدر تصمیم می‏گیرم که شب شعر نخوانم‏
آخرش جلوی خودم را نمی‏توانم بگیرم . هی استغفرالله ربی و اتوب الیه‏
می‏گفت ، مثل کسی که معصیت بسیار بزرگی مرتکب شده است . العیاذ بالله‏
اگر ما شراب خورده بودیم ، اینقدر مضطرب نمی‏شدیم که این مرد بواسطه یک‏
عمل مکروه مضطرب شده بود . اینجور اشخاص چون محبوب خدا هستند ازناحیه‏
خدا یک نوع مجازاتهائی دارند که ما و شما ارزش و لیاقت آنجور مجازاتها
را نداریم ، هر شب این مرد اقلا از دو ساعت به طلوع صبح بیدار بود و من‏
معنی شب زنده داری را آنجا فهمیدم ، معنی " شب مردان خدا

120