روی خط کتاب آزادی معنوی-52

همه ، آنهم نه عبادتی که فقط خم و راست بشود ، بلکه عبادتی که سراسر
جذبه است ، سراسر شور است ، سراسر عشق است ، سراسر گریه و اشک است .
بعد از اینکه علی از دنیا رفته است مردی بنام ضرار با معاویه روبرو
می‏شود . معاویه می‏داند که او از اصحاب علی است ، می‏گوید می‏خواهم علی را
که با او بودی برای من توصیف کنی . خود معاویه از هر کس دیگر علی‏
شناستر بود ولی در عین حال این را دوست داشت ، چون در ته دلش به علی‏
ارادت داشت و حال آنکه به روی اوشمشیر می‏کشید . بشر یک چنین موجودی‏
است ، به علی اعتقاد داشت ، همانطوری که شیطان به آدم اعتقاد داشت ولی‏
در عین حال از هیچ جنایتی درباره او کوتاهی نمی‏کرد . ضرار ، یکی از
مشاهدی که علی را دیده بود برای معاویه نقل کرد ، گفت در یک شبی من علی‏
را در محراب عبادتش دیدم : « یتململ تململ السلیم و یبکی بکاء الحزین »
. مثل آدمی که مار او را زده باشد درمحراب عبادت از خوف خدا بخود
می‏پیچید و مثل یک آدم غرق در حزن و اندوه می‏گریست و اشک می‏ریخت ، هی‏
می‏گفت آه ، آه از آتش جهنم . معاویه گریه‏اش گرفت و گریست . همچنین‏
معاویه در برخوردی که با عدی بن حاتم پیدا کرد ، می‏خواست عدی را علیه‏
علی ( ع ) که از دنیا رفته بود تحرک بکند ، به عدی گفت : این الطرفات‏
؟ طریف و طرفه و طارف چطور شدند ؟ ( عدی سه پسر داشت بنامهای طریف ،
طرفه و طارف که هر سه در رکاب علی ( ع ) شهید شدند . معاویه می‏خواست‏
فتنه انگیزی کند ، داغ جوانهایش را بیادش بیاورد ، بلکه بتواند از او
یک کلمه علیه علی ( ع ) اقرار بگیرد . ) عدی گفت : همه‏شان در صفین در
رکاب علی کشته شدند . گفت علی درباره
6