رروی حط کتاب آزادی معنوی-33

آزاد باشد . گفت :

بند بگسل ، باش آزاد ای پسر

چند باشی بند سیم و بند زر

بشر می‏گوید : من همانطور که نباید بنده وبرده امثال خودم باشم ، نه تنم‏
بنده و برده امثال خودم باشد ونه روحم ، نباید روحم بنده واسیر مال دنیا
باشد . در همینجاست که انسان به یک نکته عالیتری بر می‏خورد می‏گوید اصلا
بندگی مال دنیا یعنی چه ، مگرمال دنیا قدرت دارد که انسان را بنده خودش‏
بکند ؟ مال دنیا یعنی ثروت ، ثروت یعنی چه ؟ یعنی طلا ، نقره ، خانه ،
ملک ، زمین و اینجور چیزها . مگر اینها چقدر دارند که برده گیری کنند ،
من انسانم زنده‏ام آن جمال است ، مرده است ، مگر جمال ومرده قدرت دارد
که یک زنده را برده خودش بکند ؟ نه . پس حقیقت مطلب چیست ؟
حقیقت مطل اینست که آنجا هم که انسان فکر می‏کند بنده وبرده دنیاست ،
بنده مال و ثروت است ، واقعا بنده مال و ثروت نیست ، بنده خصائص‏
روحی خودش است ، خودش را برده گرفته است والا پول که نمی‏تواند انسان‏
را بنده بکند . زمین که قدرت‏ندارد انسان را برده بکند ، گوسفند که قدرت‏
ندارد انسان رابرده بکند ، ماشین که قدرت ندارد ، جماد است اصلا جماد
نمی‏تواند در وجود انسانتصرف بکند . وقتی انسان خوب مسئله را می‏شکافد ،
می‏بیند این خودش است که خودش رابرده کرده است . می‏بیند یک قوه‏ای‏
است در خودش بنام حرص ، قوه‏ای است به نام طمع ، قوه‏ای است به نام‏
شهوت ، قوه‏ای است به نام خشم ، می‏بیند این شهوت است که او را برده‏
کرده است ، این خشم است ک‏ه او را برده کرده است ، این حرص است که‏
او را برده

39