نگاه به قرآن از زاویه ای دیگر؛

 

هر که تلاوت قرآن کند و تلاوت او مقارن خضوع و خشوع نباشد و از تلاوت قرآن او را رقتی حاصل نشود و ترس الهی در دل او به هم نرسد، پس به تحقیق که سهل گرفته مرتبه و منزلت قرآن را و حقیر شمرده است…

 

صاحب نیوز– محمدرحیم تمیزی فر/ ماه رمضان است و بعضی از مردم در این ماه عزیز به جزء خوانی قرآن مشغولند و در محافلی که به این مناسبت بر پا می شود به ختم قرآن می پردازند ولی کمتر جایی را می توان یافت که به زوایای دیگر این کتاب روح بخش بپردازد.
در اینجا سئوالی مطرح می گردد که آیا حق قرآن که کتاب آسمانی و تک تک آیات آن راه و رسم زندگی و سرگذشت پیشنیان را بیان می کند با روخوانی صِرف و آنهم صرفا در ماه رمضان ادا می شود.
واما حقیقت قرآن چیست؟
قرآن نوری است که هیچ گاه به خاموشی نمی گراید و روشنایی آن کاسته نمی شود و دریایی است که با برداشتن آب آن کاستی نمی پذیرد و چشمه هایی است که آب کشیدن ار آن، کمش نمی گرداند، قرآن منزلگاهی است که مسافران راه گم کرده را راه نشان می دهد و نشانه هایی است که سالکان بی آن راه نمی برند و از آن چشم نمی شویند.
خداوند قرآن را پاسخ عطش عالمان قرار داد و بهار دلهای فقیهان و مقصد راههای صالحان و درمانی که پس از آن از درد نشانی نمی ماند و ریسمانی است که مطمئن ترین متمسک است و پناهگاهی که محکم ترین و استوارترین دژها به حساب می آید.
امام صادق(ع) فرمود: هنگامی که خداوند عزوجل،خلق اولین و آخرین را در محشر گرد می آورد به ناگاه شخصی ظاهر می شود که هیچ صورتی به زیبایی او دیده نشده است، چونچشم مومنان به او می افتد که همان قرآن است، می گویند: این از ماست، این بهترین چیزی است که دیده ایم. به آنها خواهد دید و از آنها خواهد گذشت. سپس شهیدان به او می نگرند و می گویند: این قرآن است. از شهیدان نیز می گذرد و به پیامبران می رسد. پیامبران می گویند این قرآن است، سپس به فرشتگان می رسد و فرشتگان هم چنین گویند و ار آنها هم می گذرد و در سمت راست عرش می ایستد و خداوند می فرماید: به عزت و جلالم و به رفعت مقامم سوگند که هر کس تو را گرامی داشته، امروز گرامیش می دارم و هر کس تو را خوار کرده امروز به خواریش می کشم (اصول کافی – جلد 4)
اما دریغا !