روی خط کتاب آزادی معنوی-30

من حاضر نیستم برده دیگری بشودم ( در صورتی که این بردگی مادی نیست یعنی‏
واقعا نیروی او استخدام نمی‏شود ، فقط روحش استخدام می‏شود ، بدنش که‏
استخدام نمی‏شود ) ، این یک نوع بردگی است . رات هم هست ، بردگی است‏
. اما بردگی ای است که تن انسان برده نشده است لکن روح انسان واقعا
برده شده است . رباعی ای است منسوب به علی ( ع ) یعنی در آن دیوان‏
معروف است ، می‏فرماید :

کد کد العبد ان احببت ان تصبح حرا

و اقطع الامال من مال بنی‏آدم طرا

لا تقل ذا مکسب یزری فقصد الناس ازری‏انت ما استغنیت عن غیرک اعلی
الناس قدرا
می‏فرماید اگر دلت می‏خواهد آزاد زندگی کنی مثل بندگان و بردگان زحمت‏
بکش ، کار کن ، رنج بکش ، و چشم از مال فرزندان آدم عمو ماهر که‏
می‏خواهد باشد ، ولو حاتم طائی باشد ، ببند . یعنی نمی‏گویم چشم طمع از مال‏
مردم پست و دنی ببند نه ، حتی چشم طمع ببند از مال مردم سخی ، با جود
وکرم مثل حاتم طائی . بعد می‏گوید بعضی از افراد ، وقتی برخی ازشغلها به‏
آنها پیشنهاد می‏شود ، می‏گویند کارگریکن ، بیل بزن ، می‏گوید این کار پستی‏
است ، حمالی کن ، می‏گوید پست است . می‏فرماید هر کاری ، هر چه هم که تو
آن را پست گمان بکنی پستتر از اینکه دست طمعت پیش دیگری دراز باشد
نیست . لاتقل ذا مسکسب یزری فقصد الناس ازری چیزی از این پستتر نیست‏
که تو به قصد مردم بروی ، به این قصد بروی که از مردم چیزی بگیری ،

36

f275407291c4788a7008a741c0ae1f75

بی تو بهار؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ر

دانگر؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

تإمل نوروز!!!!!!!!!!!!

متوجه شدی؟

استغفرالله؟

واقعا گوش بدید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سیرو فی الارض؟

بی شرح ح ح!

مواااااااااااااااااااااااااااااااااااااظظظظظظظظظظظظظظظظظظظببببببببببببببببببب باش؟

روی خط کتاب آزادی معنوی-29

سعدی در گلستان می‏گوید دو تا برادر بودند یکی توانگر و دیگری درویش .
توانگر به قول او در خدمت دیوان بود ، خدمتگزار بود ، ولی آن درویش یک‏
آدم کارگر بود و به تعبیر سعدی از زور بازوی خودش نان می‏خورد . می‏گوید
برادر توانگر یک روز به برادر درویش گفت برادر ! تو چرا خدمت نمی‏کنی‏
از این مشقت برهی ؟ تو هم بیا مثل من در خدمت دیوان تا از این رنج و
زحمت و مشقت ، از این کارگری ، از این هیزم شکنی ، از این کارهای بسیار
سخت رهایی یابی . می‏گوید برادر درویش جواب داد : تو چرا کار نمی‏کنی تا
از ذلت خدمت برهی ؟ تو به من می‏گویی تو چرا خدمت نمی‏کنی تا از رنج و
مشقهت کار برهی ، من به تو می‏گویم تو چرا کار نمی‏کنی ، متحمل رنج و
مشقت نمی‏شوی تا از ذلت خدمت برهی ؟ این ، خدمت را با آن همه مال و
ثروت و توانایی‏ای که دارد ولی چون خدمت است ، چون سلب آزادی است ،
چون خم شدن پیش غیر است ، ذلت تشخیص می‏دهد . بعد می‏گوید : خردمندان‏
گفته‏اند که نان خود خوردن و نشستن به که کمر زرین بستن و در خدمت دیگری‏
ایستادن .

به دست آهن تفته کردن خمیر

به از دست بر سینه پیش امیر

در این زمینه خودتان ممکن است مطالب زیادی بدانید . من می‏خواهم شما
این را از جنبه روانشناسی تحلیل بکنید . این حه حسی است در بشر که رنج و
زحمت و مشقت و کار کردن و هیزم شکنی و فقر و مسکنت و همه اینها را
ترجیح می‏دهد بر اینکه دست به سینه پیش کسی مانند خود بایستد . اسم این‏
را هم اسارت می‏گذارد ، می‏گوید

تأمل اول؟

یا من اسمه دوإ

یادت باشه هر وقت گناه نکردی عیده؟

اولین پیام سال 95

شعار سال؟عمل ته شعار!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1

هی روزگار ؟ کاشکی هیچ وفت پیر نشوی؟

کاشکی دستانش گره فرج را باز کند؟ سال دیگر یعنی شهادت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

حال می ده!

بهارم با تو آغاز شد؟ پایانش شهادت؟