روی خط کتاب آزادی معنوی-125

« بغیر عمل و یرجی التوبة بطول الامل » تا کی بگوئیم آقا دیر نمیشود ، حالا
وقت باقی است ؟ ! تا هنوز جوان هستیم می‏گوئیم ای آقا ! جوان بیست ساله‏
که دیگر وقت توبه کردنش نیست . عجیب اینست که بعضی افراد پیر و
کهنسال وقتی یک جوان رامی‏بینند که متوجه عبادتست و به گناه خودش توجه‏
دارد و در حال توبه وندامت است ، می‏گویند : ای آقا ! تو جوانی ، هنوز
وقت این حرفها برای تو نرسیده . اتفاقا جوانی بهترین وقتش است ، یک‏
شاخه تا وقتی که هنوز تازه است آمادگی بیشتری برای راست شدن دارد ، هر
چه بزرگتر و خشکتر بشود ، آمادگیش کمتر می‏شود . به علاوه چه کسی به این‏
جوان قول داده که اروپا به سن بگذارد ، میانه مرد بشود ، از میانه مردی‏
بگذرد و پیر بشود ؟ تا جوانیم می‏گوئیم جوانیم ، در میانه مردی هم که‏
می‏گوئیم حالا خیی وقت داریم ، توبه وقتش پیری است ، وقتی که پیر شدیم ،
از همه کارها افتادیم و همه قدرتها از ما گرفته شد ، آنوقت توبه می‏کنیم‏
، نمی‏دانیم که اشتباه کرده‏ایم ، آنوقت اتفاقا هیچ توبه نمی‏کنیم ، آنوقت‏
دیگر حال توبه برایمان نمی‏ماند ، آنقدر در زیر بار معاصی کمر ما خم شده‏
است که دل ما دیگر حاضر برای تو به کردن نیست . دل یک جوان آماده تر
است برای توبه کردن تا دل یک پیر . چه خوب می‏گوید مولوی :

خاربن در قوت و برخاستن

خار کن درسستی و در کاستن

مثلی می‏آورد ، می‏گوید شخصی خاری را در سر راه مردم کاشته بود . این خار
بزرگ شد . گفتند آقا بیا این خار را بکن گفت دیر نمی‏شود ، بوته خاری‏
است کنده می‏شود . دوباره گفتند ، باز گفت دیر نمی‏شود ، حالا می‏کنیم ،
یک سال دیگر می‏کنیم ! سال بعد بوته خار

125