روی خط کتاب آزادی معنوی-124

شخصی آمد خدمت مولای متقیان علی ( ع ) و گفت : یا امیرالمؤمنین ! مرا
نصیحت کن . علی ( ع ) نصایح زیادی کرد . دو جمله اولش را برایتان عرض‏
می‏کنم ، فرمود : « لا تکن ممن یرجوا الاخرش بغیر عمل و یرجی التوبة بطول‏
الامل یقول فی الدنیا بقول الزاهدین و یعمل فیها بعمل الراغبین » ( 1 ) .
همین دو جمله فعلا ما را بس . فرمود نصیحت من بتو اینکه ، از آن کسان‏
مباش که امید به آخرت دارد اما می‏خواهد به آخرت بدون عمل برسد . مثل‏
همه ما . ما می‏گوئیم حب علی بن ابی طالب کافی است ، تازه حب ماحب‏
حقیقی نیست ، اگر حب حقیقی بود عمل هم پشت سرش بود . می‏گوئیم همین‏
وابستگی ظاهری کافی است ! خیال می‏کنیم علی ( ع ) از کسانی است که‏
احتیاج دارد ، و اگر افرادی انتساب دروغین هم داشته باشند دیگر خیلی‏
خوب ما عجالتا سیاهی لشکر می‏خواهیم ، سیاهی لشکر هم کافی است . ما خیال‏
می‏کنیم یک گریه دروغین بر امام حسین کافی است ، ولی امیر المؤمنین‏
فرمود اینها دروغ است . اگر حب علی بن ابی طالب ترا بعمل کشاند ، بدان‏
حب تو صادق و راستین است ، اگر گریه بر حسین بن علی ترا به سوی عمل‏
کشاند بدان که تو بر حسین بن علی گریه کرده‏ای و گریه تو راستین است ،
اگر نه فریب شیطان است . جمله دوم : « و یرجی التوبة بطول الامل » ، ای‏
مرد ! از آن کسان مباش که احساس نیاز به توبه را در وجود خود دارند اما
همیشه می‏گویند دیر نمی‏شود ، وقت باقی است . برادر ! اگر علی بیاید ومن‏
و تو هم برویم خدمتش و بگوئیم آقا جان ما را نصیحت کن ، چنین جمله‏ای‏
بما می‏گوید : « لا تکن ممن یرجوا الاخرش »

پاورقی :
1 - نهج البلاغه فیض الاسلام ، حکمت 142 ، ص . 1160

124