روی خط کتاب آزادی معنوی-118

انتخاب می‏کنند . بر می‏گردد به کشور خودش ، از او استقبال می‏کنند ، گل‏
به گردنش می‏اندازند ، درجه‏اش را بالا می‏برند ، حقوقش را زیاد می‏کنند ،
عکسش را در روزنامه‏ها می‏اندازند ، تشویقش می‏کنند ، اما خیانت آنقدر
عظیم بوده است ، معصیت آنقدر بزرگ بوده است که وجدان چنین قسی القلبی‏
را هم بیدار می‏کند ، یعنی آنقدر ضربه بر روح شدید است که در یک چنین‏
زمینه روحی آدم قسی القلبی هم باز عکس العمل پیدا می‏شود . همین آدم در
مجالس که می‏نشیند ، تبسم می‏کند ، نقل می‏کند چنین کردم و چنان ، اما وقتی‏
که با خود خلوت می‏کند ، خودش با خودش است ، در بستر می‏خواهد بخوابد ،
یکمرتبه آن منظره در نظرش مجسم می‏شود ، ای وای این من بودم که چنین‏
جنایتی کردم ! ای وای چه جنایت بزرگی مرتکب شدم ! در نتیجه همین آدم‏
دیوانه می‏شود و کارش به تیمارستان می‏کشد . چرا ؟ جنایت خیلی بزررگ‏
بوده است .
بشر بن از طاش یکی از سرداران معاویه ، بسیار مردقسی القلب و عجیبی‏
است . یکی از سیاستهائی که معاویه برای مضطر و بیچاره کردن علی ( ع )
انتخاب کرده بود این بود که یک مرد جانی نظیر " بسر " یا " سفیان‏
غامدی " رادر رأس یک سپاه می‏فرستاد داخل مرزهای علی بن ابیطالب و
می‏گفت دیگر به بی گناه و با گناه نگاه نکنید ( نظیر همین کاری که امروز
اسرائیل باکشورهای اسلامی انجام می‏دهد ) برای مستأصل کردن اینها بروید
شبیخون بزنید ، به آتش بکشید ، باگناه و بی گناه را بکشید ، به صغیر
وکبیر رحم نکنید . مالشان راببرید . این کار را می‏کردند . یک مرتبه همین‏

118